Javaanse Gamelan en Dans voorstelling

Vandaag was de "grote" dag. Beetje nerveus toch wel. De zon schijnt, het stormt, maar ik heb de wind in de rug. Wat een heerlijke dag. Ik ben 1 van de eersten. Judith is vandaag de hoofdgastvrouw en heeft al koffie en thee klaar staan, lekker. Langzaam druppelen de gamelanspelers binnen en daarna ook de gasten. Sandy is er ook, zij heeft een tijdje samen met haar man met ons gedanst, maar kon helaas de laatste tijd niet meer met ons trainen. Erg leuk om hen weer te zien. Sandy maakt foto's, ze heeft er een goed oog voor als ik de begin serie zie. Het is koud in de zaal en nodigt niet uit om op te maken en om te kleden, maar rond half 2 wordt het toch wel tijd. Terwijl kleine Jair aan de borst ligt bij "kleine" Monique is ie helemaal gefascineerd door mijn opmaken en alle glitters. Ivy is niet helemaal happy met de kain, hij is wat kort voor haar, maar ze trekt m'n ook wel hoog op en dan krijg je hoog water in het dorp, ofwel het meisje uit de dessa. Uiteindelijk lukt het toch om 'm op enkelhoogte te krijgen. Gelukkig heb ik een extra setje sieraden mee anders had zij "kaal" op gemoeten. Omdat Intan onverwacht ziek is geworden en haar danskleding niet konden gebruiken en Mike zijn sets net dit weekend had uitgeleend, hebben we alles wat we zelf qua javaanse danskleding bezitten bij elkaar geschraapt wat bij elkaar past.

Mike gaat voor de pauze op met zijn javaanse maskerdans Gunung Sari. Even was het stil na zijn optreden, ik zeg nog ze klappen niet, maar gelukkig kwam er een daverend applaus.



In de pauze komt Wilfred even succes wensen.

Direct na de pauze dansen we met z'n 3-en de javaanse dans Golek Sukoretno, in aparte samenstelling, een man danst mee. nood breekt wetten. Het ging goed, soms misschien niet helemaal gelijk, maar ja het blijft lastig wanneer je continu moet tellen omdat 1 ritme instrument ontbreekt. Wanneer we met drie danseressen waren geweest had Mike de geprak kunnen spelen voor het ritme. We hebben ongeveer 15 minuten om wat attributen zoals sampur en hoofdtooi om te wisselen voor onze volgende dans, de het javaanse liefdesduet Karonsih. Ik mag mijn eigen haar los laten hangen, lekker warm. Bij de opkomst heb ik het gevoel dat ik al een paar tellen te kort kom en later als ik in jengkeng zit, hoor ik Maarten op de Kendang de voorbode van de overgang aangeven terwijl ik nog bezig ben in een beweging af te maken, ok iets versnellen dan maar en weer oppikken. Het ging verder heel goed, en na het dansen heb ik het weer warm. Veel enthousiast applaus.


Dan tijd voor eindelijk wat eten en drinken. Even kletsen met alle bekenden. Een "vreemde" figuur klampt me aan met z'n fototoestel en laat vanalles erop zien, hij houdt van vuur, helemaal als het verwoestend is ????

De snacks die Ivy gemaakt heeft zijn echt lekker, barra's, loempiaatjes, pisanggoreng. Twee van de nieuwe meiden bij de javaanse dansgroep zijn helemaal laaiend enthousiast over het liefdesduet, zo willen ze ook leren dansen. Fijn om zoveel enthousiasme te ontmoeten. Hier doe je t toch ook een beetje voor.
Het was een geslaagde voorstelling javaanse gamelan en dans. Met dank aan de danseressen die vandaag optraden als gastvrouw zodat wij als dansers en gamelanspelers ons concentreren op het optreden zelf.

Generale repetitie javaanse dans met gamelan

Vanmorgen om 12 uur kwam ik aan bij het Gamelanhuis, de gamelanspelers waren daar al sinds 10 uur aan het oefenen. Mike en Ivy kwamen later aan toen ik al omgekleed was. Om een beetje in stijl te oefenen had ik mijn bruine kain aangedaan, deze is minder glad en slippery op de vloer.
Ik kreeg kippevel toen de pesinden (Ester uit Londen) en de rebab (Reiner uit Oostenrijk) inzetten, het is toch veel fijner om met live muziek te dansen. De spelers gingen nog even pauzeren, buiten stond Reiner, de rebab speler die ik ongeveer 10 jaar geleden ontmoette in Munchen tijdens ons optreden daar met zijn gamelan groep. Hij woont nu in Oostenrijk. Grappig dat hij mij nog herinnerde, herkende.
We hebben de javaanse dansen in volgorde van het optreden van morgen doorgenomen, eerst Mike met Gunung Sari, een maskerdans, hij was een beetje de weg kwijt soms en wist niet meer waar de voorkant was., erg grappig om te zien De Golek Sukoretno ging niet helemaal optimaal, doordat de geprak, het instrument dat voor een groot deel van het ritme zorgt ontbreekt in het orkest moeten we heel goed tellen om allerlei overgangen toch op het juiste moment op te pikken. Lastig, ook omdat een live orkest nooit exact hetzelfde ritme speelt iedere keer dat ze een nummer spelen. Ze waren niet zo blij om het een 2e keer te oefenen. Het duet Karonsih van Mike en mijzelf ging goed genoeg en daarna konden we om 3 uur weer naar huis, slechts een uurtje uitgelopen. Morgen is de grote dag!