De Gordel van Smaragd In Noordwijk aan Zee - Javaanse dans en gamelan

Het is 31 oktober, vanavond hebben we een grote dansvoorstelling in het Palace hotel in Noordwijk aan Zee. We gaan 3 javaanse dansen laten zien, Golek, Enggar, Mondrorini. Ook de gamelan Wiludyeng is vandaag van de partij, helaas doen we geen gezamenlijke voorstelling van javaanse dans met live gamelan (ipv de cd). We rijden met verschillende auto's er heen en ondanks het navigatiesysteem is het even zoeken. Als wij aankomen is de rest er al en omdat we toch wat laat zijn moeten we opschieten met opmaken. Het is koud in de grote vergaderzaal waar we ons mogen omkleden, de airco staat te loeien. Na veel moeite krijgen we ook wat te drinken. Onduidelijk is of we ook wat te eten krijgen (huh ? : ( ??), de manager doet nogal ingewikkeld. De tafels zijn niet echt super handig opgesteld, ik vraag me af of mensen achterin aan de zijkant uberhaupt iets kunnen zien straks. Met wat moeite krijgen we het gedaan dat een paar tafeltjes iets naar achteren worden gezet zodat we net iets meer ruimte hebben dan een postzegel om op te dansen straks. Wij hadden verwacht dat het hotel iemand geregeld zou hebben die alles aan zou kondigen, gelukkig werpt Nick zich op om onze dansen te introduceren. We beginnen met de javaanse dans Golek Srirejeki (he, doen we die niet vaker ; ) ). Daarna doen we het duet de Enggar2.
Intussen moeten Intan en ik ons omkleden voor de laatste dans de mondrorini. We hebben echter ontzettende honger en bietsen alvast een lekker bordje indonesisch eten. Wij hebben geluk afgedwongen, want de rest mag pas als de gasten gegeten hebben wat te indonesisch eten gaan halen. Vandaag heb ik met iets minder strak ingeregen dan vorige week voor de mangoloretno (javaanse srimpi) zodat ik normaal in jengkeng straks kan zitten zonder om te vallen of te kunnen ademhalen. Tijdens het omkleden en eten horen we Justine Pamelay allerlei indische liedjes uit de oude doos zingen, het pasar malam gehalte stijgt.
Dan is het tijd voor de javaanse gevechtsdans onze lievelingsdans de mondrorini. Omdat ik nog steeds last heb van mijn verstuikte enkel en mijn voet verkeerd neerzet val ik bijna om als ik in jengkeng ga zitten, schaamrood op mijn kaken, gelukkig zie je dat niet onder de plakaat make-up. De rest van de dans verloopt wel lekker. Ik heb het weer helemaal warm. Alles gaat weer lekker stromen altijd tijdens deze javaanse gevechtsdans. (vandaag zelf voor het eerst mn daglenzen ingezet onder de bezielende(hmm) begeleiding van manlief; wat een uitkomst voor dansoptredens is dat)