Maandagmiddag, op mijn fiets over de wallen. Op locatienet had ik het adres opgezocht, kaartje min of meer in mijn hoofd gekopieerd en toch reed ik er niet in 1x heen. Ofwel, maar het straatje was afgesloten en toen ging ik dwalen, door de kleine straatjes met achter ieder raam een dikke matrone en langs de kerk en over de grachten. Dan toch, theater Vredenburgh. Ik bel aan bij de theaterzaal. Een witblond hoofd kijkt om de hoek van de deur en zegt: hoi ik ben Jan. Fiets binnen de hekken geplaatst. Vanmiddag een uurtje javaanse dans geven aan 3 generaties, opa, zoon en kleinzoon. De insteek is de herinnering aan Indonesie waar opa tijdens de politionele acties 3 jaar heeft gezeten. Een aantal kernbegrippen zijn zachtheid, overdracht, spiegelen, de dood, eenvoud en expressie.
Ik laat wat verschillende soorten muziek horen, bij het eerste nummer betrekt het gezicht van Jan, te snel. Ik laat nog wat zogenaamde "kreasi baru" - nieuwe creaties horen, maar dat is het niet. Dan de oude vertrouwde klassieke tanyungangs. Dat gaat het worden, gesampled met blokfluit, ieieieieieieieieieei, dat doet mijn klassiek hart even stijgeren.
Intussen zijn we begonnen met wat basis posities, tancep - het staan, lumaksono - het ritmisch lopen en de handbewegingen, jengkeng en sil - het zitten. Het valt niet mee, vooral het lopen, maar iedereen is heel enthousiast. Opa Piet (78) vindt het wel moeilijk, maar heel interessant om het te leren. Woensdagmiddag verder. Dan kunnen we de choreografie wat gaan uitwerken.
Thuisgekomen borrelen er meteen allerlei ideeen in mij op. In de javaanse dans is het voetenwerk het belangrijkst, maar je moet wel stevig kunnen staan en gracieus en krachtig stappen zetten anders ziet het er niet aantrekkelijk uit. Dus waarschijnlijk moeten we meer gebruik gaan maken van het javaans trippelen op de tenen - trisik, misschien kengser - schuifelen en werken in geometrische verhoudingen, gebruik maken van de ruimte en per plek werken met atrributen als de keris, de panah, de sampur en arm-hand-hoofdbewegingen.
Dit vind ik leuk, lekker met mijn hobby javaanse dans bezig zijn, creatief en in een ontspannen sfeer.
De voorstelling is in het Veemtheater op 8,9 10 december.
In Indonesie schrijven ze meervoud vaak met een tweetje erachter, dus als je het hebt over kinderen - anak-anak, schrijf je anak2. Grappig vind ik dat, en praktisch. Vandaar ook te titel van vandaag javaanse dans2. Want na de workshop had ik mijn wekelijkse danstraining in het gamelanhuis. Niet iedereen was er helaas, maar we hebben heel goed geoefend met de gamelan. Het ritme zat er goed in bij de gamelan en wij wisten onze bewegingen en posities. Met een lekker gevoel weggegaan, totdat ik de buitendeur opendeed. Het stortregende. Regenpak aan. Na 100 meter begeeft mijn lamp het. Ik houd de dynamo nog een paar keer tegen de band aan, met een laatste paar oplichtingen begeeft ie het en zijgt ineen. Helaas, ik was zo blij om eindelijk weer eens een fiets te hebben met normaal licht.
