Javaans danstheater
25 oktober, ik fiets naar het gamelanhuis aan de Veemkade in Amsterdam. Vandaag hebben we een gecombineerd optreden met de javaanse surinamers, zij spelen het
verhaal van de geboorte van Aswatama en wij verzorgen 2 dansen, de golek srirejeki en mangoloretno. Vandaag gaat kleine Monique voor het eerst in mijn leven daglenzen in zetten zodat ik weer gewoon mezelf op kan maken en niet alles wazig zie tijdens de dansvoorstelling. ik vind het wel spannend. Ik ben de eerste van de dansgroep die arriveert en zet mn spullen alvast een beetje klaar. In het gamelanhuis is het altijd behelpen met opmaken, ik vind een minitafeltje en een kleedje om op te zitten. Het inzetten van de lenzen gaat best wel snel, de eerste wil natuurlijk niet meteen, en als ie eenmaal zit breekt het zweet me uit en mn hersens raken helemaal in de war omdat ik met 1 oog scherp zie en de ander niet. De tweede gaat gelukkig sneller. Ik heb er ook geen last van, geen irritatie, ik voel ze niet eens zitten. omdat KM de laatste training niet kon oefenen we vantevoren nog even beide javaanse dansen golek en mangoloretno.
Wij starten met de welkomstdans, de golek srirejeki, we zijn met 6 danseressen vandaag. Het animo is niet zo groot, lage opkomst van bezoekers, maar degenen die er zijn, waaronder mijn schoonouders vinden het heel erg leuk. Voor de zomervakantie hebben we eerder met deze groep het programma de geboorte van Aswatama gedaan, toen bij hun op locatie in Den Haag.
Na de pauze doen we nog een tweede dans, de mangoloretno, een echte srimpi. Dat is lang geleden dat we deze srimpi gedaan hebben, ik denk 6 jaar geleden ofzo toen ik nog bij de javaanse dansgroep van Hans zat.
Het leuke van samenwerking is is dat je nog eens leuke andere indonesische of javaanse dansers of danseressen ontmoet. Zoals Deby uit Rotterdam, een leuke vrouw die heel veel verschillende indonesische dansstijlen kent en met wie we mogelijk in de toekomst vaker kunnen samenwerken. Na de voorstelling eten we nog even gezellig met z'n allen een hapje indonesisch, gemaakt door Ivy.
verhaal van de geboorte van Aswatama en wij verzorgen 2 dansen, de golek srirejeki en mangoloretno. Vandaag gaat kleine Monique voor het eerst in mijn leven daglenzen in zetten zodat ik weer gewoon mezelf op kan maken en niet alles wazig zie tijdens de dansvoorstelling. ik vind het wel spannend. Ik ben de eerste van de dansgroep die arriveert en zet mn spullen alvast een beetje klaar. In het gamelanhuis is het altijd behelpen met opmaken, ik vind een minitafeltje en een kleedje om op te zitten. Het inzetten van de lenzen gaat best wel snel, de eerste wil natuurlijk niet meteen, en als ie eenmaal zit breekt het zweet me uit en mn hersens raken helemaal in de war omdat ik met 1 oog scherp zie en de ander niet. De tweede gaat gelukkig sneller. Ik heb er ook geen last van, geen irritatie, ik voel ze niet eens zitten. omdat KM de laatste training niet kon oefenen we vantevoren nog even beide javaanse dansen golek en mangoloretno.
Wij starten met de welkomstdans, de golek srirejeki, we zijn met 6 danseressen vandaag. Het animo is niet zo groot, lage opkomst van bezoekers, maar degenen die er zijn, waaronder mijn schoonouders vinden het heel erg leuk. Voor de zomervakantie hebben we eerder met deze groep het programma de geboorte van Aswatama gedaan, toen bij hun op locatie in Den Haag.
Na de pauze doen we nog een tweede dans, de mangoloretno, een echte srimpi. Dat is lang geleden dat we deze srimpi gedaan hebben, ik denk 6 jaar geleden ofzo toen ik nog bij de javaanse dansgroep van Hans zat.
Het leuke van samenwerking is is dat je nog eens leuke andere indonesische of javaanse dansers of danseressen ontmoet. Zoals Deby uit Rotterdam, een leuke vrouw die heel veel verschillende indonesische dansstijlen kent en met wie we mogelijk in de toekomst vaker kunnen samenwerken. Na de voorstelling eten we nog even gezellig met z'n allen een hapje indonesisch, gemaakt door Ivy.
Labels: danstheater, dansvoorstelling, javaanse dans, javanese dance, voorstelling
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home