Javaanse dans en live gamelan

Vandaag was het zover, na een "slechte"generale afgelopen vrijdagavond waarin we maar 2x konden oefenen met een voltallig Gamelan orkest moest het vanmiddag gebeuren. Tot nu toe hadden we met een klein gamelan orkest de gambyong getraind. Vrijdagavond waren er ook 2 pesinden, zangeressen van het south bank gamelanorkest Londen aanwezig en nog4 andere spelers van andere orkesten. Dit betekent dat de klank voller wordt, maar ook gecompliceerder. Bijvoorbeeld doordat er zoveel extra instrumenten waren en zang konden we vrijdag de gong, 1 van onze richt instrumenten niet horen. Ik had er een beetje een hard hoofd in, en helaas kwam dit vandaag ook zo uit.
Wilfred was zo lief om mij met de auto te brengen zodat ik niet half opgemaakt verregend aan zou komen. Want regenen deed het!
Alle javaanse dansers waren al aanwezig en bezig met opmaken en aankleden. Voor het eerst was het aangenaam warm in de ruimte doordat er zoveel mensen waren.
Van de 100 kaarten waren er al 80 in de voor verkoop verkocht. Kleine Monique ging na het aankleden bij de kassa zitten.
Er is altijd een "probleempje"met rokers, die willen altijd in de ruimte roken waar wij ons aankleden. En daar gaan onze kleren ontzettend van stinken en das niet fijn.
Na een korte speech van Maarten, de leider van de gamelan groep en kendhangan speler, gaven wij elkaar in een grote cirkel de hand om alle energieen op elkaar afstemmen. In het eerste gamelan muziekstuk konden we het horen dat dat was gelukt. Later hoorden we van 1 van de spelers dat het 2e stuk "flinterdun" was en het volgende stuk waar Mike de javaanse dans Gunung Sari op danste, ging ook niet zo vlekkeloos. Maar zoals Maarten zei: perfectie is voor de goden, wij doen gewoon ons best.
Toen was het pauze. Wij konden al die tijd niet echt eten en drinken met onze danskleren aan, naar het toilet gaan is dan erg lastig. Met 6 meiden deden we daarna de javaanse dans Gambyong Pangkur. Bij de opkomst ging het even mis, op de 1 of andere manier waren Intan en Monique "te laat", of speelde de gamelan te snel, zoals ze ook gedurende de javaanse dans ook sommige stukjes te snel speelden? We pikten het na een extra gongan weer op, maar ik moet toegeven dat ik niet echt lekker in het ritme kon komen na dit intermezzo. Bij live muziek moet extra goed luisteren als javaanse danser en tegelijkertijd moet je altijd opletten van de anderen doen om gelijke bewegingen maken. En dan wordt het vaak continu aanpassen en kom ik er niet echt lekker vanuit mezelf in. Had ik maar.... had ik maar uitgebreid tot Ganesha gebeden.
Dus uiteindelijk..... gemengde gevoelens.
Een vriendin uit mijn vroegere en eerste javaanse dansgroep was ook komen kijken, de gamelan Wiludyeng is vroeger door haar moeder opgezet. Zij vertelde ons dat het er leuk had uitgezien en dat Intan en ik de enige waren die in staat waren geweest om na de verwarring (die ze ook op onze gezichten had afgelezen) te blijven glimlachen. ik moet ook zeggen dat ik mezelf daar ook continu bewust van was, dat glimlachen. beetje bizar gevoel.
Tijdens het dansen zag ik dat de vrouw die naast mij zat, met gekleurde penseelstreken een mooie schildering maakte van 1 van onze javaanse danseressen. Moet bij Maarten maar navragen of hij weet wie dat is geweest.
Een van onze javaanse danseressen runt ook een eigen catering business en had voor ons allen lekker indonesisch gekookt. Top Ivy!
Daarna terug op de fiets, gelukkig is het droog, maar het waait behoorlijk en de rugzak-trolly is ook best zwaar om mee te fietsen.