Javaanse danseres: Javaanse dansworkshop & voorstelling Basisschool de Brugge

Vrijdag 22 februari, vijf voor half 7 gaat de wekker, het is nog donker buiten, onmenselijk vroeg en toch ben ik klaar wakker en heb er zin in. Vandaag gaan we een workshop javaanse dans geven op de Basisschoool de Brugge in Ede ter afsluiting van hun Indonesie project. Met de trein naar Intan en daar neem ik het stuur over en rijden we op ons gemak naar Ede. Het is druk op de weg en we komen een paar keer in een kleine file, al met al valt het mee.

Waar zouden we zijn zonder de navigatie. We belanden bij de verkeerde locatie van de school en worden doorgestuurd naar de andere locatie, .... hier weer terug dan ongeveer 2 rotondes nemen (hoe, links, rechts?) en dan zie je een groot rond gebouw, daar moet je niet zijn, maar in de noodgebouwen zitten ze.

De 2 docenten van de 2 groepen 8, Gerben en Ingrid, wijzen ons de weg en wij kunnen ons voorbereiden in een klein kamertje helemaal voor ons. Eerst is het ontzettend veel kabaal, de kinderen gaan even pauze houden en dan is het doodstil in het gebouwtje. Wij zijn wat verbaasd omdat we dachten om half 10 zo'n beetje te beginnen, maar goed we hebben nu de tijd om ons alvast op te maken voor de voorstelling later. Om 10 uur stommelt het hele boeltje weer binnen.

Deze keer doen we anders met de sampurs, deze kinderen zijn ouder en daardoor schat ik in zelfstandiger en leg uit hoe ze de sampur om kunnen knopen en deel ze uit. Dat scheelt driekwart van de tijd.

We leggen een paar dingen uit, laten wat javaanse dansbewegingen zien zoals "seblah sampur" "sembah" "jenkeng" "debug gejug"en dan gaan we met de meisjes (opvallend dat er altijd meer meisjes zijn) op de javaanse dansmuziek, kreasi baru - nieuwe creatie - de dans doen.

Daarna zijn de jongens aan de beurt, een kleiner groepje en de meester doet ook achterin mee.
Beide groepen komen 2x aan de beurt en het liefst gingen ze de hele dag door, want als ze waren geweest zeiden ze, hierna nog een keer he! Echt leuk zo enthousiast als ze waren. Tijdens de indonesische dansworkshop hebben we zelf natuurlijk geen tijd om foto's te maken en het leuke was dat alle foto's die nu met mijn camera gemaakt zijn door de kinderen zelf. Ze waren heel behulpzaam hierin.

We hebben even de tijd om nog wat javaanse danskleding aan te trekken en dan is het tijd voor de javaanse dansvoor-stelling. We zitten net goed en wel in de dans en dan stopt de cd ermee. Balen. Iedereen vond het super jammer(zeiden ze later), ze waren helemaal gebiologeerd. Gelukkig heeft Intan ook nog een cd bij zich en beginnen we opnieuw. Het danst wel lekker "vrij" zo met een legging en kain half, vooral jengkeng zit veel lekkerder en steviger als niet alles zo strak word getrokken.

We krijgen een daverend applaus. Kinderen zijn altijd wel enthousiast, zo overweldigend hebben we echter nog niet meegemaakt. Dat geeft echt een kick en laad ons helemaal op met energie!

Intan stelt voor een groepsfoto. Die is erg leuk geworden. Daarna word ik omringd door allemaal meisjes die me het hemd van het lijf vragen, hoe lang duurt om zo'n dans te leren?, is de kris van echt metaal? hoe komen we aan die mooie kleding? is die gouden ketting niet zwaar om je nek? (even laten voelen). Grappig is dat al die meisjes (bijna) net zo lang zijn als ik en zij zijn pas 11-12 jaar. Zo klein ben ik nu ook weer niet dacht ik. : )