Veteranendag en javaanse dans

16 juni 2007

Na mijn laatste ochtendje javaanse dansles bij IGFA door Mas Wasi van ASKI in Solo, pak ik weer alle spullen op mijn motor en rij richting Amstelveen voor de grote dansvoorstelling voor de Veteranendag. Halverweg begint het giga te regenen en moet ik stoppen om mijn regenbroek aan te trekken. Ik wacht in het bushokje totdat het ietsje minder regent. Helaas kan ik niet precies voor de hal parkeren en moet alle tassen met danskleding en make up dus nog een flink eindje meezeulen. Ik ben nog maar net klaar of Intan, Diah en Tanti komen ook al aan lopen. Zij zijn al een beetje opgemaakt, haren zitten al in de kondeh (knot).

We worden bij aankomst meteen op de foto gezet en binnen ontvangen door Marleen, de organisatrice. Ze brengt ons naar een dameskleedkamer, waar zich ongeveer al 20 oude dametjes bevinden. Mopperend maken ze plaats voor ons, wij hebben met z'n vieren meer ruimte nodig dan zij met z'n 30-en.

Het is haasten geblazen en loopt allemaal niet zo soepeltjes. We moeten bijna bedelen om wat te drinken en een broodje. 1 minuut voordat we op moeten voor onze eerste javaanse dans de Gambyong Ajun-ajun komen de dames pas onze muziek ophalen, hevig verontschuldigend, maar toch. Vandaag zijn we alle vier in kain dodot, dit is met een extra kontje (extra sexy) dankzij Tanti, zij is in Indonesie professioneel javaans danseres geweest en danste bij het Ramayana ballet o.a. in de Prambanan. De eerste dans gaat heel goed en gelijk. De tweede dans de Golek die door Diah en Tanti gedanst zou worden gaat niet door omdat ze in de knoei komen met de tijd. Dat is wel een beetje lullig voor de dames.

Intan en ik hebben echter daardoor maar heel kort de tijd om ons in onze nieuwe javaanse danskleding te hijsen. Op de een of andere manier zijn we iets minder gefocused dan gisteren toen we ook de mondrorini dansten op een 50-jarige verjaardag. Tijdens het krissen gevecht sla ik per ongeluk op Intans vinger, hierdoor is zij helemaal uit balans, want dat komt hard aan en is zeer pijnlijk. Maar al met al brengen we het toch goed en redelijk synchroon vanaf.

Het publiek is in ieder geval heel enthousiast. De burgemeester klapt ook enthousiast.

Daarna is het weer snel omkleden, maar we moeten een tijd wachten voordat we weg kunnen, het hoost weer en we hebben geen paraplu. De mensen die ons nu ontsmincked zien zijn verbaasd, zo zien we er heel anders uit. De fotograaf wilde zelfs gaan scheiden, zo mooi vond ie ons. Een van de veteranen ziet mij in motor outfit en zegt dat ik veel kleiner ben dan ie dacht, op het podium leek ik heel groot. Grappig. Buiten stoppen sommige autos om mijn motor te bekijken en een praatje te maken, 1 man vertelde dat ie vroeger een Enfield heeft gereden, maar mijn BMW vind ie ook erg mooi.

Al met al weer een bijzondere ervaring deze javaanse dansvoorstelling voor de veteranendag.